Rondje 91 (+20)
David Duval. Hij was al mijn held vóór hij – in 2001 – The Open Championship won op Royal Lytham. In de schaduw van de rijzende superster Tiger Woods boekte hij eind jaren negentig grote successen. Soms triomfeerde hij drie keer achter elkaar. Dan weer besloot hij een toptoernooi als de Bob Hope Classic met een rondje 59, destijds een magisch getal. David Duval werd prompt Nummer Eén van de wereld. Geweldige golfer en fantastische man die nogal wat doorgemaakte in zijn leven. Hij stond beenmerg af aan zijn broer die desondanks kwam te overlijden. Hij adopteerde drie kinderen naast zijn twee biologische nakomelingen.
Na drie tweede plaatsen in majors (The Masters twee keer en US Open) veroverde hij in 2001 The Claret Jug van The Open. Voor de buis juichte en applaudisseerde ik voor de toen 31-jarige topspeler uit Colorado van wie ik nog véél meer grootse dingen verwachtte.
Sinds die zege in Engeland heeft David Duval geen enkele wedstrijd meer gewonnen... Als betoverd kreeg hij niets meer klaar op de fairways en kelderde hij op de wereldranglijst onder positie 1000.
Naar verluidt leed Duval aan tendinitis in de schouder, kreeg hij last van duizelingen en kwam hij door een gebrek aan zelfvertrouwen in een diepe vormcrisis. Het was na een aantal slechte jaren zo erg dat hij uitnodigingen van de PGA Tour maar beter afsloeg omdat hij er toch niets meer van bakte.
Naar The Open Championship kwam hij wel elk jaar terug om mee te doen. Als oud-winnaar verwierf hij speelrecht tot zijn zestigste levensjaar. Jaar op jaar presteerde hij niks op de Britse Links. Nul komma nul, uitgezonderd 2015 toen hij vier ronden speelde en als 49e eindigde.
Deze zomer verscheen David Duval weer op de tee van The Open en opende hij op Royal Portrush birdie-birdie. Even stond hij mee bovenaan. Maar toen kwam hij op de par-5 zevende hole in zijn ergste nachtmerrie. Eerste bal weg. Tweede bal pleite. Derde afslag in de rough. Voor zijn zesde slag ging hij verder met de Titleist 2 die door de spotter was aangewezen. Zonder nadere identificatie van de bewuste Titleist 2 speelde hij naar de green. Voor hij putte, ontdekte hij dat de bal niet de zijne was... Duval moest terug naar de tee en rondde de par-5 zevende hole af met een 14, waarbij de slagen met de verkeerde bal niet zijn meegeteld. Na 18 holes had Duval 91 slagen gedaan, plus 20. Een score die in anderhalve eeuw The Open slechts één keer eerder is voorgekomen. David Duval, de man van de magische 59 is met de bizarre 91 een gesneuvelde held. Hij kan echter nog één keer iets groots doen, namelijk nooit meer terugkomen in The Open.
Leo van de Ruit
MediaRuit voor Journalistieke Producties
