Beter in de States

Mayka Hoogeboom zocht twee jaar geleden haar heil in de Verenigde Staten. In Nederland gold ze al enkele jaren als een topamateur, maar aan de overkant van de grote plas moest ze zichzelf helemaal opnieuw bewijzen in een geheel andere sportcultuur. Dat ze daar goed aan heeft gedaan, bewees Hoogeboom deze maand. Haar tijdelijke terugkeer in Nederland bekroonde ze met winst in het NK Strokeplay én het Dutch Amateur Open.

Natuurlijk komt dat recente succes van Mayka Hoogeboom – 22 jaar inmiddels – niet uit de lucht vallen. Ze won al vaker, mooie titels ook. Nederlands kampioen tot 18 jaar, diverse landstitels met de Noordwijkse in de hoofdklasse, en als uitsmijter het Nationaal Open. Toch was er vaak twijfel rond haar. Wel in selecties, niet in selecties, wel in Oranje, niet in Oranje. Maar aan de ’nieuwe’ Mayka Hoogeboom hoeft niemand te twijfelen. Wie in een paar weken tijd twee hoofdprijzen pakt, kan golfen. Punt.

En het was echt niet zo dat alles wat Hoogeboom eerst op de Gelpenberg en vervolgens op de Eindhovensche aanraakte in goud veranderde. Niets komt immers vanzelf in golf. ,,Helemaal niet zelfs. Golf is nooit perfect en nu ook niet’’, stelt Hoogeboom. ,,Het lukt me de laatste tijd gewoon iets beter om meer birdies te maken, terwijl ik mijn slechte ballen nog vaker kan repareren naar par. Daarmee voorkom ik heel hoge scores op slechte dagen en dat houdt me toch vaak bovenin. Deze weken was dat zelfs genoeg om te winnen.’’

Op de fraaie Gelpenberg won Mayka Hoogeboom voor het eerst het NK Strokeplay bij de dames. Bijzonder, erkent ze. ,,Vooral ook omdat het dit jaar mijn doel was die titel te winnen. Dan is het extra mooi als dat ook lukt, ook al omdat ik misschien toch een beetje meer druk op mezelf heb gelegd en ik in het veld toch wel de favoriete was. Dat bracht heel andere druk mee dan in andere wedstrijden die ik heb gespeeld, maar blijkbaar kan ik daar goed genoeg mee omgaan.’’

Mindset

Ze pakte de titel met drie slagen voorsprong en dat nam wellicht ook wat druk weg voor het Dutch Amateur Open, dat volgde. Er was immers al een hoofdprijs binnen. ,,Maar op de Eindhovensche voelde ik toch al minder druk’’, legt Hoogeboom uit. ,,Ook omdat ik de buitenlandse speelsters niet kende, niet wist hoe sterk het veld was. Ik wilde daar gewoon lekker spelen en maar zien hoe ver ik zou komen. Die mindset heeft me uiteindelijk wel geholpen. Na de eerste ronde stond ik bovenaan en ik ben nooit meer van die eerste plek geweest.’’ Nadat één speelronde wegens een bosbrand werd geschrapt, ging ze de laatste ronde in met vier slagen voorsprong. ,,Uiteindelijk win ik met zeven slagen verschil. Dat was wel heel mooi.’’

Ze verdiende er een wildcard mee voor het volgende Big Green Egg Open, waaraan ze dit jaar voor het eerst meedeed. En ook dat was niet zonder succes. Na twee dagen baarde Hoogeboom daar ronduit opzien door op vier onder par de vijfde plaats in te nemen tussen de Europese elite. ,,Mijn doel was de cut halen, nou, dat was wel gelukt’’, zegt ze lachend. Maar de volgende dag viel tegen. ,,Ik stond er anders in, had niet echt een doel meer voor ogen en prompt leverde ik vijf slagen in. Daar heb ik wel van geleerd. De laatste ronde heb ik mezelf echt weer een doel gesteld en die was meteen weer een stuk beter.’’

Optelsom

Het is te makkelijk om te zeggen dat het huidige succes een optelsom is van de lessen die ze in de Verenigde Staten leerde. Twee jaar geleden liet Mayka Hoogeboom ons land, haar ouders en haar vriend Berry Jole achter om te studeren en te golfen aan Kent State University in Ohio. Maar ze is daar daadwerkelijk een betere golfster geworden en ook een sterker persoon. Meer volwassen, vindt ze zelf. ,,Dat merk ik aan de manier waarop ik naar wedstrijden toe ga en hoe ik omga met tegenslagen. In de Verenigde Staten heb ik geleerd te vechten. Vechten voor je plek in het team, bijna ieder weekend. Ik heb er ook mee moeten leren omgaan als ik níet in het team kwam. In het eerste jaar overkwam me dat vier keer op rij, terwijl ik door corona geen kwalificatie kon spelen, mezelf niet kon bewijzen. Dat was moeilijk om mee om te gaan, maar ik had geen keuze. Uiteindelijk werkte ik mezelf via de kwalificatie wel in het team en speelde ik alles tot de Nationals, toen ik weer gepasseerd werd. Dat was misschien wel het moeilijkste moment. Maar ook dan moet je jezelf weer oprichten en terugknokken.’’

Felicitaties

Inmiddels is ze een vaste waarde, speelt ze alles en wordt ze op de voet gevolgd door haar coach. ,,Die vindt het ook super dat ik het nu zo goed doe, stuurt me ook felicitaties, zoals meerdere mensen uit de States. Ja, ik heb het daar super naar mijn zin.’’ Ze begint straks – als ze in Franrijk het WK met Oranje heeft afgewerkt – aan haar laatste jaar met een major in communicatie en een minor in marketing. ,,Het is in alles een goede stap geweest. Ik heb er nooit spijt van gehad en dat ga ik ook nooit krijgen.’’

Ze zag ondertussen veel meiden waar ze mee en tegen speelde professional worden. Maar Hoogeboom heeft geduld. ,,Ik vind het belangrijk een plan B te hebben, en dat is mijn studie. En ik doe op de golfbaan alleen maar meer ervaring op waardoor ik straks nog meer klaar voor de volgende stap.’’