In de Dominicaanse Republiek is een golfwereld te ontdekken

Vraag honderd golfers hun top drie van favoriete golfbestemmingen op te schrijven en de kans is groot dat geen enkele keer de naam van de Dominicaanse Republiek wordt genoemd. Dat is misschien net zo begrijpelijk als onterecht. We vliegen namelijk vaak al de halve wereld over om balletjes te slaan, en dan mág je dat mooie Caribische eiland eigenlijk niet over het hoofd zien.

Als de deur van de taxi openzwaait voor het fraaie clubhuis van Iberostar Bavaro Golf, wordt meteen de helpende hand toegestoken. Een grote lach is te zien als de vraag hoe het gaat wordt beantwoord met een welgemeend ’excellente’. Het is het woord dat de Dominicanen graag horen van hun gasten. Want ze willen niets liever dan het iedereen naar de zin maken, en veel beter dan ’excellente’ wordt het niet.

Zo is het overigens niet alleen op de golfcourses, maar ook in de vele resorts die de Dominicaanse Republiek rijk is. Toerisme is hier geëxplodeerd en langs de kust zijn in het afgelopen decennium vele nieuwe, luxe resorts verrezen. ,,Elke jaar komen er wel drie, vier vijf nieuwe resorts bij, allemaal high-end’’, vertelt Yannick Groer, de Director of Golf van Iberostar Bavaro Golf. Er wordt veel geïnvesteerd, vervolgt hij. ,,En we staan momenteel niet eens aan de top, maar eigenlijk nog maar bij de start. De groei die wordt voorspeld voor de komende tien tot vijftien jaar is verbazingwekkend. We hebben een stabiele overheid die ook het belang van toerisme onderkent en aan alle kanten probeert te steunen om op dit moment te groeien. Elf jaar geleden hadden we hier in Punta Cana niet eens een bioscoop, en kijk eens waar we nu staan. Dat verbaast mij ook nog steeds.’’

Stimuleren

En nog steeds worden de goede beslissingen genomen om de groei te stimuleren. De internationale luchthaven van Punta Cana is niet klein, maar best wel druk. ,,Daarom wil men een nieuwe internationale luchthaven bouwen, hier in Punta Cana, tegenover het Hardrock Hotel. Die moet binnen drie tot vier jaar gerealiseerd zijn, zodat er meer vluchten deze kant op kunnen komen.’’

Het is muziek in de oren van de gewone Dominicanen, die de afgelopen tien jaar hebben gezien hoe de opkomst van het toerisme heeft gezorgd voor meer banen en voor meer welvaart, hoewel dat altijd nog in het juiste perspectief moet worden gezien. Vijfduizend dollar per jaar is voor Dominicaanse begrippen een uitstekend salaris, en velen moeten het nog met minder doen. Maar de levensstandaard stijgt langzaam.

Yannick Groer weet het als geen ander. Al elf jaar is de Duitser werkzaam op de Dominicaanse Republiek bij Iberostar. Eigenlijk heeft de man uit Hannover altijd in het buitenland gezeten. ,,Eerst Spanje, toen Mexico en nu hier. Altijd Spaan sprekende landen. Ik houd van dit klimaat.’’ Aanvankelijk was hij meer werkzaam in de hotelindustrie. ,,Dat is de achtergrond van mijn familie. Sport speelde wel altijd een rol. Ik speelde ook golf sinds ik klein was, maar helaas was ik niet goed genoeg om professional te worden. Daarom is die combinatie met golf voor mij ook perfect.’’

Duimschroeven

De course van Iberostar Bavaro – aanvankelijk door het leven als Iberostate, maar later omgedoopt – ligt er nu twaalf, dertien jaar en ondergaat bijna dertigduizend rondjes per jaar. Ontwerper P.B. Dye, de zoon van de legendarische architect Pete Dye, heeft er echt wat van gemaakt. De holes zijn over het algemeen niet lang, maar er wordt vrijwel altijd een beroep gedaan op je kwaliteiten om een goede score op de kaart te kunnen noteren. Dye laat je nog rustig beginnen, maar draait de duimschroeven al snel wat meer aan. Veel ruimte voor missers is op de meeste holes niet, dan wachten er meteen problemen. Zoals op de derde hole. Geen lange par 4, maar wel met een heel tricky finish. Links naast de green een flinke run-off waar je nog mazzel moet hebben om je bal terug te vinden in het struikgewas, en rechts naast de green ook een enorme kuil met een soort grot waar je ook niet wilt liggen. Precisie vereist dus.
Dat is ook het geval op de achtste, een par 3 waarvan de green figureert op veel foto’s die je van de baan tegenkomt. Die moeten dan overigens wel met een drone zijn gemaakt, want alleen dan herken je het logo van Iberostar in de vorm van de green, die volledig omring wordt door zand. Leuke hole, mits je de green raakt.

Plaatje

En als we dan toch de baan even doornemen: de tweede negen is ook bijzonder plezierig en uitdagend, met vooral meer water. Dat begint al op de tiende, maar ook de veertiende kan er wat van. Dat is een lange en smalle par 4 met eerst rechts en dan links water. Is ook niet voor niets aangemerkt als de lastigste van de baan. Een pareltje is ook nog de zestiende, een par met bijna volledig water tussen tee en green, en dan ook nog een boom die hinderlijk in de weg staat. Altijd een leuke uitdaging, maar vooral visueel een plaatje.

En dan is ook op de Dominicaanse nog de uitdaging zo klimaatvriendelijk te werk te gaan. Groer lacht. Hij vindt dat juist mooi, legt hij uit. ,,Golf wordt vaak als slecht gezien, maar we proberen dat beeld echt te veranderen. Iberostar is zelfs leidend daarin. Wij zijn de eerste golfcourse op de Dominicaanse die volledig zonder éénmalig gebruik van plastic werkt.’’ Hij wijst op de duurzame fles die op tafel staat. ,,Wordt allemaal hergebruikt. Verder planten we nu mangroves om de CO2-emissie te reduceren. Ook het hotel doet hierin mee. We moeten ook wel, vind ik. Massatoerisme is hier een belangrijke factor. We leven van de oceaan, want de meeste mensen komen niet zonder de stranden. Daar moeten we goed mee omgaan.’’

Focus

De meeste golfers op Iberostar Bavaro komen uit de Verenigde Staten, zoals op vrijwel alle banen op het eiland. ,,Daarna Canadezen, vervolgens Latijns Amerika en uiteindelijk Europa. Dat laatste zijn meestal spelers uit Zwitserland, België en Duitsland, maar zij vormen slechts vijftien procent van het totale aantal gasten. Voor hen is de vlucht ook een stuk langer. We proberen ons nu wel meer te focussen op de Europese markt, want daar liggen echt mogelijkheden. En als ze hier eenmaal zijn geweest, komen ze vaak terug.’’

Begrijpelijk, want naast het heerlijke klimaat en de vriendelijke bevolking heeft de Dominicaanse Republiek op golfgebied heel wat te bieden. Er liggen bijna dertig banen op het eiland, iets waar de gemiddelde Nederlandse golfer geen flauw benul van heeft. En het zijn ook niet de minste courses. ,,Corales is top. Daar speelt de PGA Tour ook. Punta Espada en Casa de Campo zijn ook internationaal bekend. Playa Grande in het noorden is een mooi design van Robert Trent Jones.’’ Groer zwijgt even. ,,Weet je, we hebben sommige van de beste banen in de wereld, als de mensen ze maar zouden kennen. Dat is misschien wel onze grootste strijd, om de wereld te laten weten dat we een echte golfbestemming zijn.’’

Zacht getik op de parasol kondigt het tijdelijk verdwijnen van de zon aan. Groer kijkt naar de baan en wijst. ,,Mooi hè’’, zegt hij. ,,Hoe herken je de Europeanen in de baan?’’ Lachend: ,,Dat zijn de mensen die doorspelen als het regent.’’