Jon Rahm bij Masters in voetsporen van Seve

En natuurlijk liet de 28-jarige Rahm niet na te doen wat hij eigenlijk wel moest doen: zijn zege opdragen aan Seve, als eerbetoon aan de legende die niet alleen hem inspireerde, maar vrijwel alle Spaanse topgolfers. ,,Het is moeilijk dit onder woorden te brengen’’, vertelde Rahm met emotie in zijn stem. ,,Natuurlijk dromen we als spelers allemaal van iets als dit, proberen we voor te stellen hoe het zal zijn en hoe het zal voelen. Op het moment dat ik op de achttiende mijn derde slag naar de green speelde en aan de reactie van de fans hoorde dat de bal dichtbij was, werd ik overvallen door een golf aan emoties. Ik had nooit gedacht dat ik ooit zou huilen bij het winnen van een golftoernooi, maar op die achttiende was ik er heel dichtbij.’’

Dat had, legde Rahm uit, veel en misschien wel alles te maken met zijn afkomst. ,,Het ging om wat dit betekende voor mij en voor het Spaanse golf. Dit was de tiende zege in een Major voor een Spanjaard, de vierde in de Masters, en voor mij persoonlijk de tweede overwinning in een Major. Dat is een ongelooflijk rijtje. En dan zo spelen als ik deed op de zondag. Maar één bogey in zulke moeilijke omstandigheden, dat is moeilijk uit te leggen. Maar ik ben heel trots op mezelf en op wat ik heb gedaan. Deze is echt voor Seve. Hij was daarboven om te helpen, en dat heeft hij zeker gedaan.’’

Besef

Rahm heeft er nooit een geheim van gemaakt een groot besef te hebben van de historie van de golfsport. ,,Dat is één van de voornaamste redenen waarom ik speel en waarvóór ik speel. En Seve maakt daar uiteraard een belangrijk deel van uit. Mijn vader en ik hebben het nog heel vaak over die Ryder Cup van 1997 op Valderrama. Zonder dat toernooi heb ik geen idee of ik hier ooit zou hebben gestaan, en sterker, waar we als familie zouden hebben gestaan.’’

,,Voor mij betekent het onvoorstelbaar veel om dit voor elkaar te krijgen op de veertigste verjaardag van zijn tweede zege op Augusta, op Seve’s geboortedag én op de zondag van Pasen’’, ging Rahm verder. ,,En dat ik dat afsluit met een ongebruikelijke par, heel erg een par in de stijl van Seve, dat was op een onbedoelde manier toch een heel mooi eerbetoon aan hem. Het was een geweldige zondag.’’

Een zondag waarop Jon Rahm toch ook zelf wel wat wonderen verrichtte. De man uit het kleine Baskische dorpje Barrika begon de laatste ronde met twee slagen achterstand op Brooks Koepka, die eerder zelfs vier slagen voorsprong koesterde. Maar waar de Amerikaan ten onder ging aan een reeks fouten, kwam Rahm bovendrijven. Dat de Spanjaard zich thuis voelt op Augusta, bewezen de cijfers al. Rahm eindigde vier keer in de top tien op zes deelnames. Bij de zevende keer was het dus raak.

Sleutel

Al na vier holes had hij het verschil met Koepka weggepoetst, en op de turn koesterde Rahm al een marge van twee slagen. ,,Ik dacht aanvankelijk dat de birdie op acht de sleutel was’’, vertelde Rahm. ,,Maar ik zag die bogey op de negende niet aankomen.’’ Zijn plan daarna was duidelijk. ,,Ik moest level par door Amen Corner komen. Ik wilde mezelf daar niet in te moeilijke posities brengen, om dan vanaf dertien waar nodig weer wat aanvallend te spelen. Dat is precies wat ik heb gedaan.’’

Na birdies op dertien en veertien was de strijd om het groene jasje wel beslist. Koepka deelde uiteindelijk de tweede plaats met niemand minder dan Phil Mickelson, die haast vanuit het niets een geweldige laatste ronde speelde. Ook geweldig: het optreden van de jonge amateur Sam Bennett, die na twee geweldige eerste dagen zelfs de derde plek innam, en uiteindelijk als zestiende eindigde. Zo wordt een Masters die lang geteisterd werd door hevige regen, onweer en delays uiteindelijk toch weer herinnerd om de sportieve hoogtepunten.