Monsterlijke taak wacht Team Europe in Ryder Cup op Marco Simone

Laten we eerst maar eens kijken naar de ploeg die Luke Donald samenstelde. Op de directe plaatsingen had de Engelsman uiteraard weinig invloed. De criteria en de lijst zijn abstract, daar valt niet aan te tornen. Zo kwalificeerden bekende mannen als Rory McIlroy, Jon Rahm, Victor Hovland, Matt Fitzpatrick, Tyrrell Hatton en ook Robert MacIntyre zich voor de legendarische tweejaarlijkse strijd met de beste Amerikaanse spelers.

Daarnaast had Luke Donald voor deze keer de beschikking over liefst zés wildcards, de zogenaamde captain’s picks. En daar is heel wat meer discussie over ontstaan. Opvallend genoeg niet eens over de aanwijzing van Ludvig Åberg. De 23-jarige talentvolle Zweed is niet alleen de voormalig nummer één van de wereld bij de amateurs is, maar zegevierde ook nog eens in de Omega European Masters in Zwitserland. Dat was het laatste kwalificatiemoment voor de Europese spelers. Opmerkelijk: voor de Zweed was dat pas zijn tweede toernooi op de DP World Tour nadat hij besloot professional te worden. In zijn eerste event, de Czech Masters, werd hij al vierde. In zijn eerste start op de PGA Tour finishte Åberg meteen op plaats 25 in het RBC Canadian Open. In juli noteerde hij zijn eerste plaats in de top tien, tijdens de John Deere Classic.

Indruk

Dat was allemaal voldoende om zóveel indruk te maken op Luke Donald, dat de Engelsman het aandurfde Åberg mee te nemen als één van zijn captain’s picks. Na zijn uitverkiezing liet Åberg zich ook nog eens prominent zien in het BMW PGA Championship, waarin hij de laatste ronde als leider inging. De manier waarop hij daar vervolgens onder de druk leek te bezwijken, was ook weer voer voor discussie, maar dat terzijde.

Maar bij die keuze werden dus niet heel veel vraagtekens gezet. Ook niet bij die van Tommy Fleetwood, de Oostenrijker Sepp Straka en Justin Rose. Shane Lowry is wel opvallend, want niet bepaald in beste vorm. Het ging uiteindelijk echter vooral om de keuze voor Nicolai Højgaard, en dan vooral om de man die het kind van de rekening werd. De plek voor de Deen ging namelijk ten koste van Adrian Meronk. En juist hij leek een zekerheidje voor Rome.

Bitter

Adrian Meronk won namelijk in de laatste twaalf maanden al drie keer op de European Tour, waarin hij momenteel vierde staat in de ranking, achter McIlroy, Rahm en Nieuw-Zeelander Ryan Fox. Eén van zijn zeges was afgelopen mei in het Italiaans Open op…. jawel, Marco Simone, de course waar de Ryder Cup wordt gespeeld. Je kunt je afvragen wat je als speler meer moet doen om een plaats af te dwingen in het Europese team voor de Ryder Cup. Die vraag zal Meronk zich thuis in Polen ook zeker hebben gesteld. De teleurstelling bij Meronk was bitter, maar hij toonde zich wel een groot sportman door meteen op X – het voormalige Twitter – Team Europe veel succes te wensen.

Goed, dat was Team Europe. Dan de Amerikanen van captain Zach Johnson. Die formatie herbergt toch wel weer heel wat grote namen hoor. Johnson heeft de beschikking over vermaarde toppers als Scottie Scheffler, Jordan Spieth, Justin Thomas, Xander Schauffele, Brooks Koepka, Collin Morikawa, Rickie Fowler en Patrick Cantlay. Daar komen dan nog vier debutanten naast te staan: Max Homa, Sam Burns, Wyndham Clark en Brian Harman. Maar wat heeft het predikaat ’debutant’ nog voor waarde als je daar met Clark en Harman ook al twee mannen hebt staan die Majors hebben gewonnen? En Homa en Burns hebben hun sporen ook ruim verdiend op de PGA Tour. Kortom, de Amerikanen hebben een team dat in alle opzichten sterk is en eigenlijk geen zwakke punten lijkt te kennen.

Het wordt straks in Rome heel interessant te zien of Europa een antwoord heeft op het geweld van Team USA.