Twee keer ‘ja’ voor voor gelukkige Daan Huizing

Daan Huizing beleefde een prachtige maand november, waarin twee belangrijke vragen zijn nabije toekomst bepaalden. De eerste vraag was die ene aan zijn geliefde Daniëlle Leeman. Daarop volgde een volmondig ‘ja’. De tweede vraag was of hij er op Mallorca in zou slagen zijn kaart voor de European Tour veilig te stellen. En ook daarop was het antwoord ‘ja’.

Dat eerste moment was natuurlijk prachtig. ,,Gelukkig zei ze ja’’, grapt Huizing. Maar het groene licht voor zijn tourkaart had iets meer voeten in de aarde. Het werd uiteindelijk veel spannender dan Daan Huizing lief was. ,,Maar uiteindelijk is het toch mooi dat je gewoon eens wél aan de goede kant zit. Dat is het allerbelangrijkste.’’

Het was, legt hij uit, niet eens heel moeilijk in dat laatste toernooi van het jaar, de grote finale van de Challenge Tour op Mallorca. ,,Ik heb de laatste jaren vaker dat soort situaties gehad waarin er echt druk op staat. Daar heb je mee te dealen. In de eerste drie ronden ging het ook prima. Elke dag speelde ik wat beter, elke dag klom ik wat op het leaderboard, en vooral ronde drie was goed. Niks om je zorgen over te maken. Maar de laatste dag, met de harde wind, was gewoon een struggle. Achteraf had het niet veel uitgemaakt of ik twee slagen meer of minder had gedaan, maar in de baan heb je wél stress omdat je denkt dat het allemaal van één slag afhangt. Dat was niet zo als het om mijn eigen score ging. Het was veel belangrijker wat anderen deden. Daar was ik wel een beetje van afhankelijk. Daar moest ik na de ronde op wachten.’’

Wachten

Dat ging vooral om JC Ritchie. Een birdie van de Zuid-Afrikaan op de achttiende kon het karretje van Huizing in de poep rijden. ,,Dat wachten is echt niet leuk. Er spookt van alles door je hoofd. Aan de ene kant denk je gewoon dat je het hebt verdiend op basis van het hele jaar. Komt wel goed, dat soort dingen. Aan de andere kant denk je dat deze gast gewoon birdie kan maken op de laatste hole. Dan lig je er gewoon uit en zit je weer net naast. Je gaat echt van de ene gedachte naar de andere.’’

Zijn vriendin Daniëlle doorbrak het stilzwijgen aan het tafeltje met Daan en caddie Tim Lazet. ,,Dat kwartier wachten voelde als vijftien jaar’’, verzucht ze. ,,Steeds maar weer die app verversen. Na weer een keer verversen zag ik het opeens staan. ‘Hij maakt par’, zei ik. We keken elkaar ongelovig aan en bij mij kwam al heel snel het besef dat we het hadden gehaald. Ik brak echt direct, had een soort mental breakdown. Omdat je weet dat hij er zó hard voor heeft gewerkt, dat er zóveel uren in zitten en dat er zóveel voor is gelaten. En dan bereik je dit wel samen, ja. Voor Daan heeft dat nog langer geduurd dan de tweeënhalf jaar dat we samen zijn nu. Maar het doet wel wat met je als je het dan redt.’’

Opluchting

Bij Huizing zelf duurde het even voor het besef doordrong. ,,Daniëlle had dat inderdaad meteen, ik had wat meer tijd nodig. Maar het was zeker een opluchting. Je bent zó blij. Ik ben ook trots op de prestatie van het hele jaar. Misschien een beetje mixed emotions omdat die laatste ronde zo’n rollercoaster was, en daar word je niet vrolijk van. Maar ik werd steeds blijer. Het is echt supermooi dat het doel nu is gehaald.’’

Het mooiste, vervolgt Huizing, was eigenlijk nog wel de vlucht naar huis. ,,Die duurde ruim twee uur en de hele vlucht hebben we echt nagenoten, veel besproken, en heel veel leuke herinneringen opgehaald. Heel bijzonder.’’

Hij was ook wel meer dan toe aan de stap omhoog. De Challenge Tour, stelt Huizing, is echt zó anders dan de European Tour. ,,Je moet álles echt zó hard uit jezelf trekken, want er is niet echt veel om je heen waardoor je gemotiveerd raakt. Als je te lang blijft hangen op de Challenge Tour is het moeilijk je droom en je visie te blijven vasthouden. Week in week uit spelen op de European Tour, da’s een heel andere vibe.’’

Groentje

De Daan Huizing die terugkeert op de European Tour is een heel andere Daan Huizing dan de jongen die in 2014 zijn opwachting maakte. ,,Ik was echt nog een groentje, alles was nieuw voor me. Nu ben ik meer volwassen, volgroeid als golfer. Ik ben er zóveel meer klaar voor, dat is bijna niet te vergelijken. De tegenslagen van de laatste vijf jaar hebben me sterker gemaakt. Maar ik moet nóg een stap maken. Het niveau van dit jaar is volgend jaar niet genoeg. Maar door alles om je heen word je dan vanzelf geïnspireerd om beter te worden.’’

En dat ook nog eens met vier Nederlanders op de Tour. Want naast Joost Luiten komen daar nu ook Wil Besseling, Darius van Driel en Huizing zelf als volwaardige spelers bij. ,,Ja, mooi natuurlijk. Met landgenoten trek je toch net even makkelijker op dan met buitenlandse spelers. Ik heb er zin in.’’