Wil Besseling weer helemaal fris na opmerkelijke keuze
Met dank aan de bakker
door Eric Korver
In het kielzog van de twee revelaties van dit golfseizoen – Darius van Driel en Lars van Meijel – toonde ook Wil Besseling zijn progressie. Aanvankelijk in de schaduw, maar daar stapte de West-Fries in Zuid-Afrika definitief uit. Besseling deed tot de allerlaatste hole mee om de winst in het Alfred Dunhill Championship en zette zo de kroon op een fantastisch seizoen. Met dank aan de plaatselijke bakker.
Het verhaal van Wil Besseling (34) is dit keer geen verhaal van cijfertjes, zoals het dat bij golfers zo vaak wel is. Het is een verhaal over gevoel, over twijfels, over vertrouwen en geloof. Die cijfertjes hadden dit verhaal overigens nog véél mooier kunnen maken en Wil Besseling véél gelukkiger als ze op die laatste hole op Leopard Creek een beetje hadden meegewerkt. Dat mocht niet zo zijn, maar laat er geen misverstand over bestaan: Wil Besseling is momenteel een gelukkig man.
Dat heeft vooral te maken met de tweede helft van het net afgelopen seizoen, vertelt Wil Besseling. ,,Dat goede KLM Open is eigenlijk de kickstart voor meer moois geweest. Goed gespeeld in het Dunhill Links Championship, goed slot van de Challenge Tour, spannend in de finale van de Qualifying School. Natuurlijk jammer dat ik daar net niet mijn doel kon verwezenlijken, maar aan de andere kant besef ik dat ik heel veel stappen heb gemaakt, dat bleek dat ik met de juiste dingen bezig was, alles meer op z'n plek valt en dat ik nu met vertrouwen op de baan sta. Daar ben ik heel blij mee.''
Gigantisch
Hij had, bekent Besseling, het idee dat zijn seizoen erop zat na die finale van de Qualifying School, al hoopte hij nog op een plek in het Alfred Dunhill Championship. ,,Daar kwam ik als één-na-laatste in. Betekende even schakelen, opladen en spelen. En dan win je bijna dat toernooi. Gigantisch. Ik ben wel eens derde geworden op de European Tour in een klein toernooi, maar op zo'n hoog niveau vanaf de eerste ronde aan de leiding staan en tot het allerlaatst meedoen om de winst, is iets heel anders. Ik grijp net naast de zege, maar het was wel geweldig om mee te maken en te voelen dat je van zo ver komt en uiteindelijk bijna je hele leven verandert.''
De progressie die hij boekt, is ongekend. ,,Zulke stappen'', geeft hij toe, ,,heb ik nog nooit gemaakt.'' Hij bleef er zelf altijd in geloven, in zijn potentie, al leek het soms voor anderen tegen beter weten in. ,,Als je ziet waar ik vandaan kom. Zo'n dal waarin je weet dat het niet goed is, maar dat je ook niet meer echt weet hoe het is wél goed te spelen. Dat ik dit nu wel weer heb bereikt, daar ben ik trots op.''
Kruispunt
Even twee jaar terug in de tijd. Wil Besseling heeft een lange break na het einde van het seizoen op de Challenge Tour en het missen van de Qualifying School door een ribblessure. Hij stond, vertelt hij, op een kruispunt. ,,Het was op dat moment links of rechts, doorgaan of stoppen. Ik heb altijd het geloof gehad dat ik het ergens had, maar dat ik er niet meer bij kon. Ik had echt het einde in m'n bek zitten. Hoe moest ik dat oplossen? Mijn idee was: als ik hetzelfde zou doen als de afgelopen jaren, kreeg ik hetzelfde resultaat. Dat wilde ik niet. Ik wilde beter, wilde mezelf anders voelen, met meer vertrouwen in de baan staan, betere resultaten. Dat wilde ik niet direct op de golfbaan zoeken. Eerst moest ik me anders voelen.''
Besseling klopte aan bij Johan Pater, een goede kennis en eigenaar van de plaatselijke bakkerij. ,,Het wast kersttijd en ik dacht dat hij vast wel iets te doen had voor me. Drie maanden heb ik in de bakkerij gewerkt en half getraind. Dat heeft me echt opgefrist. Door mezelf ergens anders neer te zetten, mezelf kwetsbaar op te stellen, heb ik mezelf beter leren kennen en doorgekregen waar ik echt naartoe wil. Had ook andersom kunnen werken hè? Dat ik het wel goed vond zo en echt zou gaan werken. Maar het werkte positief voor mij. Ik had echt iets van 'fuck, het is best mooi dat ik mag golfen en daar goed in ben'. Ik heb mezelf van een andere kant bekeken.''
Geloven
Hij is blij met de kans die hij bij Pater - inmiddels ook een sponsor – heeft gekregen. En niet alleen voor zichzelf. ,,Ook voor de mensen die altijd in me zijn blijven geloven en me hebben gesteund. Dit succes is van ons allemaal, ook van mijn gezin, familie en vrienden.''
Een gevoel van 'zie je wel dat ik het kan' zou ook heel begrijpelijk zijn. Besseling lacht. ,,Als het zo lang duurt en je krijgt het niet voor elkaar, dan heb je natuurlijk twijfels. Ik ben blij dat het voor mij nu deze kant op valt, al ben ik er nog niet. Maar de laatste maanden heb ik wel iets beleefd waar ik al heel lang mee bezig ben. Dat is mooi, en ik hoop op een mooi vervolg.''
De laatste hole op Leopard Creek, waar hij de winst aan Pablo Larrazábal moest laten, is nooit zo'n twijfelmoment geweest. ,,Ik ben er in de nachten daarna nog wel een paar keer wakker van geworden. Niet eerder was ik zó dicht bij winnen op de European Tour, en dat doet iets met je. Maar ik heb nooit teruggekeken en gezegd 'Jezus, wat een domme actie was dit zeg'. Ik stond erachter, had alles uitgerekend, dit was de stok. Ik kon er alleen niet van uitgaan dat die bal zo ver zou vliegen. Dat is het zo eindigt is gewoon pech. Weet je, ik had meer iets van 'waarom mocht dit niet mijn dag zijn?' dan dat ik dacht dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt. Ik hoop nu alleen dat ik vaker die kans mag krijgen.''