Martijn & Jan Kees
Hey Martijn,
De Qualifying School is terug!
Jij en ik hebben er al een stel meegemaakt en we weten dat de Final Stage over 108 holes een nerveuze bedoening is – en dan druk ik mij nog zwak uit.
Ergens in het midden van de jaren negentig slaagde Rolf Muntz op San Roque voor dit examen, nadat hij in de laatste ronde was begonnen met zijn eerste drive over een muurtje te slicen. Raar dat dit soort beelden ergens in mijn harde schijf zijn opgeslagen.
Dat jaar liep ik in het clubhuis naar het restaurant en in de gang zat een jonge Schot triest voor zich uit te staren. Ik voelde al aan dat hij geen kaart had veroverd.
Ik groette hem vriendelijk en hij gaf dit als antwoord: ‘Sir, do you have any idea how the rest of my life wil be?’. Ik zei hem eerlijk dat ik geen idee had maar dat het best wel goed zou komen.
Wat kon ik anders?
Ik zou zo graag willen weten hoe het nu, meer dan 25 jaar later, met hem gaat. Speelt hij toch op de Tour? Is hij ergens een clubprofessional? Doet hij heel iets anders?
Enfin, elke Qualifying School heeft zijn eigen verhalen.
Wat is jouw opmerkelijkste anekdote?
Groet, Jan Kees
Hi Jan Kees,
Och, de Qualifying School. De Majors zijn mooi, de grote toernooien in Nederland ook, maar er gaat eigenlijk niets bij aanwezig zijn bij de finale van deze martelende strijd om een speelrecht voor het komende seizoen. Je hoeft er niet eens de baan voor in om de spanning in alle hevigheid te ervaren. Als je op de slotdag rondhangt rond het leaderboard zie je alle soorten emoties voorbijkomen, grote vreugde en diepe rouw, en ja, ook die van de anonieme Schot uit je anekdote.
Mijn opmerkelijkste anekdote? Poe, daar vraag je me wat, ik heb er zoveel gezien in de jaren dat ik bij de finale aanwezig was. Inder van Weerelt die bijna zakelijk zijn kaart haalde. Rolf Muntz die na het mislopen van zijn kaart zei 'zo' bij me te komen, maar dertig meter verder in een taxi stapte om nooit meer terug te komen. Taco Remkes die met één unlukcy bounce op hole 12 zijn kaart uit het zicht zag verdwijnen. Of toch de vijfklapper uit 2011 toen alle landgenoten die de cut haalden ook hun kaart pakten? Ja, dat moet hem zijn. Wonderen bestaan niet, maar dit kwam er wel heel dichtbij. Benieuwd wie dit jaar voor een wonder zorgt.
Groet, Martijn