Lars van Meijel bedankt het publiek rond de achttiende green van St Andrews. ,,De sfeer was echt zó heerlijk.’’ (Foto Golfsupport.nl)
Lars van Meijel bedankt het publiek rond de achttiende green van St Andrews. ,,De sfeer was echt zó heerlijk.’’ (Foto Golfsupport.nl)

Brabander geniet vier dagen van spelen in The Open

‘Megamooie week’ Lars van Meijel

door Eric Korver

Met een grote grijns op zijn gezicht stapte Lars van Meijel van de achttiende green op St Andrews. De fameuze Old Course had hem vier dagen lang plezier geboden in het wereldberoemde Brits Open. Van Meijel kon alleen maar tevreden terugkijken op wat hij een ‘megamooie week’ noemde.

Hij kwam binnen via de lastigste weg, de kwalificatietoernooien. Maar Lars van Meijel was in het veld van het honderdvijftigste The Open allesbehalve opvulling. Op de eerste dag was alles misschien nog even nieuw en indrukwekkend, maar vanaf dat moment manifesteerde de 28-jarige Brabander zich op een uitstekende wijze. Eerst door de cut te halen, en daarna nog eens door gewoon een prima prestatie te leveren.

Natuurlijk heeft Lars van Meijel de nodige ervaring als golfer op hoog niveau. Hij speelde immers al voldoende toernooien op de DP World Tour. Maar een Major is toch weer even wat anders. Zeker als dat nog eens het honderdvijftigste The Open is, en ook nog eens wordt gespeeld. Maar Van Meijel probeerde desondanks gewoon ‘zijn dingetje’ te doen. ,,Je kijkt nu misschien wel iets meer rond, kijkt hoe de beste spelers ter wereld het doen en probeert daarvan kleine dingen op te pakken. Hoe ze trainen, hun instelling, de oefenrondes en hoe ze überhaupt een bal slaan. De jongens die in de VS spelen zie je zelf nooit golfen, behalve op televisie. Nu speel je daar ineens mee en kijk je ook daarnaar.’’

Over het toernooi zelf kan Van Meijel zich alleen maar uiten in superlatieven. ,,Alleen de sfeer al. Die was echt zó heerlijk. Ik heb geprobeerd daar energie uit te halen en van te genieten. En het vele publiek, daar had ik echt heel weinig moeite mee. Ik vond het alleen maar leuker en was blij dat ik hier vier dagen lang mocht spelen.’’

Wind tegen

Want één ding staat vast, en dat geldt natuurlijk niet alleen voor Lars van Meijel: voor dit soort toernooien wil je profgolfer worden. ,,Precies, zo is het’’, erkent de Brabander, die meteen refereert aan zijn strijd op vrijdag om de cut te halen. ,,Ik wist dat ik daarvoor goed moest spelen en mikte op de tweede negen. Op de eerste negen had ik wind van links tegen en dan heb je in principe terug wind mee van rechts. Maar de wind draaide ineens, waardoor wéér tegen was en ik echt moest bikkelen. Dat heb ik gedaan. Dan moet je birdie maken op de achttiende om het weekend te spelen. Die maak je daar zeven van de tien keer, maar nu móest die er echt komen en dat is een stuk lastiger. Zeker met de pinpositie net achter de beroemde Valley of Sin, die toch een stuk dieper is dan hij op televisie lijkt. Daar wil je niet in liggen, want dan maak je nooit birdie. De tribunes zaten vol, langs de weg stond het vol, en dan maak je die birdie. Ja, dat was een heel mooi moment voor mij.’’

Daarmee was het eerste doel bereikt. ,,Zeker. En vervolgens wil je toch zo hoog mogelijk eindigen, want het zou jammer zijn als je het weekend haalt en daarin twee keer slecht speelt. Dat wilde ik ook echt niet. Ik wilde goed spelen, slimme keuzes maken en ook genieten. En dan denk je dat er bij een vroege start minder mensen zijn, maar het was nog steeds hartstikke druk.’’

Genieten

Het woord ‘genieten’ valt vaak, maar de vraag is of Van Meijel dat ook echt kon. Hij lacht even. ,,Ik krijg bijna alleen maar appjes met ‘vergeet niet te genieten’. Dan denk ik: ’tja, hoe ziet dat eruit dan?’ Ik heb gewoon geprobeerd een goede prestatie te leveren, maar was ook heel dankbaar dat ik daar mocht staan met mijn ouders en mijn vriendin erbij. Ik vond het ook leuk goed te spelen voor hen, want zij zijn ook trots. Maar dat ik genoten had, merkte ik pas op het laatst. Ik eindigde op achttien met een birdie, hoorde het applaus en dacht ‘het is heel mooi, maar het is ook alweer voorbij, op die achttiende kom ik niet meer’. En als je dan terugkijkt is het echt een megamooie week geweest.’’

Een week die ook nog eens vertrouwen geeft – ‘qua skills zit ik er niet ver vanaf, zij zijn alleen constanter’ – en ook nieuwe motivatie. ,,Deze toernooien tegen die spelers wil je elke week spelen. De motivatie is alleen maar groter geworden om Majors te spelen, op de PGA Tour te komen. Daarvoor moet ik nu hard aan de bak, en eerst weg van de Challenge Tour. DP World Tour gaan spelen en van daar naar de grote toernooien.’’