Darius van Driel doet het met prachtige overwinning in Kenia

Vier dagen golf zetten het leven van Darius van Driel (34) volledig op z’n kop. Want het gaat echt niet te ver om te zeggen dat álles ineens anders is. En dan hebben we het echt niet alleen over de cheque van vier ton die hij in ontvangst mocht nemen, verreweg de grootste prijs die hij als golfer ooit in de wacht sleepte. ,,Een deel daarvan kunnen we besteden aan ons nieuwe huis, maar we gaan zeker ook wat leuke dingen doen’’, sprak Van Driel met een lach.

Dat is alleen de financiële kant. De gevolgen voor de golfer Van Driel zijn nog groter en eigenlijk ook waardevoller. Nog maar een paar maanden geleden moest Van Driel knokken om zijn door een matig seizoen verloren speelrecht op de DP World Tour te behouden. Hoeft hij zich nu niet meer druk over te maken. ,,Dat geeft rust’’, verzucht Van Driel, die heel goed beseft dat hij bij een mindere prestatie op de Qualifying School nu op de Challenge Tour had gestaan. ,,Zo snel kan het gaan. Ik hoef me nu de komende jaren geen zorgen te maken, kom overal in. Ook in de grote toernooien die ik dit seizoen eigenlijk niet mocht spelen, de Rolex Series. Betekent wel dat ik mijn schema nu helemaal moet ombouwen, maar dat heb ik er graag voor over.’’

Emoties

Van Driel staat eigenlijk wel bekend als een ijskonijn, iemand die in de baan weinig expressie laat zien. Maar dat was op Muthaiga Golf Club bij Nairobi toch wel even anders. In het gebruikelijke interview met de winnaar hield Van Driel het niet droog.

,,Dit betekent heel veel... het is een droom die uitkomt’’, zei een emotionele Van Driel na afloop. ,,Als kind droom je op de putting green: ‘dit is voor een overwinning op de Challenge Tour’ of ‘dit is voor een overwinning op de DP World Tour’. Nu is het eindelijk zover, het is waar je altijd van droomt. Ik was rustig, maar toen de laatste putt erin ging, voelde ik de emoties. Ik had nooit gedacht dat het zo hard zou aankomen, maar dat deed het wel.’’

Van Driel was vanaf dag één de leider na zijn openingsronde van vijf onder par. Die positie hield de Leidschendammer de dagen daarna vol. De laatste ronde ging hij in als gedeeld leider met de Spanjaard Manuel Elvira. Niet hij was zijn grootste concurrent in die slotronde, maar de Engelsman Joe Dean en een andere Spanjaard: Nacho Elvira, inderdaad de broer van Manuel. Die twee wonnen allebei vier slagen op de tweede negen, maar dat was niet voldoende om Van Driel te achterhalen. Met een eagle op tien sloeg Van Driel een gaatje. Op de achttiende voerden Dean en Elvira de druk nog even op, maar met een geweldige chip tot op luttele centimeters van de hole gooide Van Driel de deur in het slot.

Bellen

Daarna viel Darius van Driel ten prooi aan de hectiek die gebruikelijk is rond een winnaar, maar die voor hem in deze orde van grootte geheel nieuw was. Interviews, foto’s, de prijsuitreiking. En Van Driel wilde vooral zijn vrouw Sanne bellen. ,,Maar dat ging niet. Mijn telefoon zat nog in mijn golftas. Die was bij mijn caddie Graeme, maar hem was ik helemaal uit het oog verloren. Pas toen ze hem hadden gevonden, kon ik Sanne even bellen.’’

Van Driel kon zijn vrouw – die in het verleden nog vaak als zijn caddie fungeerde – alleen maar mooie dingen vertellen. Dat hij door de 500 punten voor de winst in één klap op de zesde (!) plaats in de Race to Dubai staat bijvoorbeeld. ,,Mijn doel voor dit seizoen was de top vijftig, zodat ik aan het einde van het seizoen de finale kan spelen. Dat doel mag ik nu wel een beetje bijstellen.’’