Korver & Korver
Eén van de jonge Nederlandse spelers in het professionele golfwereldje is Mike Korver. Hij is begonnen aan zijn tweede seizoen op de Pro Golf Tour. Maar laat Mike Korver nou net de zoon zijn van onze hoofdredacteur Eric Korver. Samen praten zoon en vader over het leven op de Tour, over prestaties, problemen en budgetten, en halen ze herinneringen op aan de weg die achter hen ligt. Wie Mike wil steunen, kan overigens een mailtje sturen naar mike@mikekorver.com
Hi Mike
Zo jongen, het eerste deel van het seizoen zit er al bijna weer op. Tegen de tijd dat deze editie van Nationaal Golfmagazine op de golfbanen hier in Nederland ligt, zit jij alweer in Egypte. Da’s voor de tweede keer dit seizoen, en opnieuw twee toernooien zag ik. Daarna verplaatst het circus van de Pro Golf Tour zich weer naar Europa. Ik kan me voorstellen dat iedereen dat wel prettig vindt, al is het in deze tijd van het jaar natuurlijk gewoon lekker spelen, daar langs de Rode Zee. Zonnetje, aangenaam temperatuurtje, polootje. Niet gek. Natuurlijk is het werk. Ik ben de eerste om dat te beseffen, maar zonder enige twijfel is het ook genieten.
Je moet ook met een beetje nieuwsgierigheid uitkijken naar die twee toernooien in Egypte, nadat je eind februari het in Turkije goed hebt gedaan. Ziek nog wel, maar toch presteren. Dat hoort ook bij topsport. Hoe heb je dat zelf ervaren?
Je hebt in ieder geval de eerste cheques van dit seizoen binnen, dat is lekker. En een kleine opmars gemaakt in de OWGR, de wereldranglijst. Daar is wel veel over te doen nu. Spelers van LIV klagen steeds meer dat ze daar geen punten voor kunnen verdienen en wegzakken op de ranking. Hebben jullie het daar op de Tour ook weleens over? En hoe wordt daar tegenaan gekeken?
Ik hoor je weer man, en succes in Egypte.
Groet,
je vader
Hey pa,
Het gaat inderdaad hard dit seizoen. De vroege start in januari is enerzijds een goede gelegenheid om aan het slechte weer in Nederland te ontsnappen. Anderzijds betekent het wel dat je er gelijk moet staan, omdat eind maart al bijna de helft van het seizoen erop zit. De verre bestemmingen, Egypte en Turkije, zijn inderdaad altijd wel prettig. Al is mijn budget het daar iets minder mee eens, want deze zes toernooien zijn minstens net zo duur als de daaropvolgende tien in Europa. Goede banen en goed weer, dat is wel waarvoor we vooral naar deze landen trekken. Met nu wederom twee toernooien in Egypte, met voor mij ook twee nieuwe banen, dat is altijd leuk.
In Turkije was de voorbereiding suboptimaal, op zijn zachtst gezegd. Een dag voor vertrek kreeg ik flinke griep en die duurde zeker vier dagen. Met moeite kon ik negen holes voorspelen en een paar puttjes rollen, om vervolgens weer terug mijn bed in te gaan. Hoewel de koorts tijdens de eerste wedstrijddag wel weg was, voelde ik me nog verre van fit. Waarschijnlijk wel een goede manier om de verwachtingen voor een toernooi te drukken, want ik heb lange tijd niet zo goed gespeeld als in Turkije. Met twee toernooien in zeven dagen was het vooral een kwestie van energie-management. Mijn dagen waren dan ook vrij eentonig: slapen, golfen en weer slapen. Gelukkig ben ik inmiddels weer zo goed als hersteld en kijk ik uit naar Egypte!
LIV, of in ieder geval de OWGR-punten op die tour, is bij ons niet echt een hot topic. Wetend hoe lastig het is, snappen de meesten de keuze van spelers om over te stappen naar LIV wel. In het huidige OWGR-systeem is het lastig om punten toe te kennen aan de LIV wedstrijden, denk ik. Gezien het afwijkende format zonder cut. Wellicht dat daar in de toekomst een oplossing voor komt. In de tussentijd zal ik vooral zelf proberen stappen te blijven maken op de wereldranglijst!
Tot snel,
Mike
