Samanah Golf in Marokko: met recht een oase in de woestijn

De haast natuurlijke reflex van Nederlandse golfers wanneer het kouder wordt, is uit te wijken naar de Portugese Algarve of het zuiden van Spanje. Best begrijpelijk. Maar voor wie net even wat anders wil, is Marokko een geweldig alternatief. Geen massa’s, geen torenhoge prijzen. Wél opvallende gastvrijheid, een warm welkom.

Marokko telt al jaren een verrassend aantal prima golfbanen. Maar net toen het land steeds meer werd ontdekt door golfers uit Europa, gooide de Arabische lente roet in het eten. De interne conflicten in diverse Arabische landen werkten als een slot op de deur als het ging om golftoerisme. Ook in Marokko.

Maar inmiddels is de situatie natuurlijk weer sterk verbeterd. Niet voor niets zocht de Ladies European Tour afgelopen december Marokko op om daar de kwalificatie voor het komend seizoen af te werken. Meerdere Nederlandse speelsters probeerden onder andere op de course van Samanah een startbewijs te bemachtigen voor het hoogste Europese niveau.

Ook nu, in januari, tref je hier professionals aan uit meerdere Europese landen en zeker ook een aantal Nederlanders is hier neergestreken, vaak voor een paar weken. Allemaal in voorbereiding op hun seizoen, op zoek naar goede banen en goede omstandigheden. Daarover kunnen we meteen duidelijk zijn: Marokko heeft het allebei. Op Samanah Golf is het in alle opzichten prettig toeven. Alleen niet in de zomermaanden. Dan is het simpelweg te heet.

De course ligt iets ten zuiden van Marrakesh. Een ritje van een minuut of twintig brengt je naar Samanah Golf, waarmee je dan ook wel meteen volop in de woestijn zit. Waar je om de baan heen ook kijkt, overal ligt zand. Dat zie je natuurlijk ook wel terug in de baan, die met recht een oase in de woestijn is. Als je de fairway een keertje mist, is er weinig vegetatie, maar vooral veel zand. En cactussen.

Nicklaus

Samanah is een ontwerp van Jack Nicklaus, en dat zegt natuurlijk ook wel iets. De Golden Bear zet zijn handtekening nooit onder rommel, en dat is ook hier zeker niet het geval. Daarom is de volledige naam van de baan eigenlijk ook Samanah Golf by Nicklaus. ,,Samanah is in 2009 geopend’’, vertelt Adyl Sayagh. De Director of Golf ziet sindsdien regelmatig Nederlanders verschijnen. ,,Maar de Nederlanders zijn niet onze grootste markt. De golfers die hier komen, doen dat doorgaans via een touroperator. We zien nu langzaam ook spelers die hier op eigen gelegenheid naartoe komen.’’

Het fraaie clubhuis van Samanah, helemaal opgetrokken in Moorse stijl. 

Sayagh heeft niet veel tijd nodig om uit de doeken te doen waarom Samanah in zijn land wordt gerekend tot de beste banen. ,,Kijk om je heen’’, zegt hij met een lach, en met een hoofdknik richting de toppen van het Atlas-gebergte aan de horizon. Dat is inderdaad een indrukwekkend gezicht, zeker nu de toppen nog wit kleurt en zorgt voor een betoverend contrast met de groene fairways of het grauwe zand. Niet voor niets was Samanah de eerste course in Afrika die een toernooi hostte uit de legendarische PGA Champions Tour. 

,,Dit is gewoon echt een leuke baan’’, stelt de Zwitserse professional Jordan Prutthaweewat, die op Samanah zijn laatste voorbereidingen treft voor het seizoen op de Pro Golf Tour. De problemen, legt hij uit, zul je vooral op de greens vinden. ,,Die zijn echt wel lastig. Snel en geonduleerd, en het is best moeilijk om je bal echt dicht bij de vlag te laten landen. De layout van de baan is echt goed, met de achttiende als een uitstekende slothole. Daar word je op alle vlakken getest, zelfs ook mentaal. Heel cool.’’

Die achttiende is inderdaad een prachtige hole: een par 4 van zo’n vierhonderd meter die zich als het ware om het water voor het clubhuis heen slingert. Bunkers en – natuurlijk – het zand naast de fairway vormen de andere gevaren. Hier kan je zomaar nog eens een goede kaart helemaal vergooien.

Vergeet niet een bezoek te brengen aan Marrakesh, met z’n smalle en kleurige straatjes. - Stuart Cox

Over dat clubhuis gesproken, dat is ook echt de moeite waard. De architectuur is indrukwekkend. ,,Het clubhuis is geïnspireerd op de stadsmuren van Marrakesh’’, legt Sayagh uit. De vele bogen en doorkijkjes maken het gebouw echt prachtig. Binnen heb je overigens het prima Mulligan Restaurant, terwijl Samanah ook beschikt over een hotel, de nodige villa’s en een heerlijke wellness.

Je hebt dan misschien een beetje Marrakesh op Samanah, maar het origineel is natuurlijk altijd beter. Vergeet daarom zeker niet eens een bezoekje te brengen aan de bruisende stad met z’n smalle straatjes en nisjes, waar het typische Marokkaanse leven vaak kleurig staat uitgestald. Hier kun je – bijna ook letterlijk – heerlijk verdwalen in een prachtige andere cultuur.