Korver & Korver

Hi Mike

Zo, weer terug in het Europese circuit. Je hebt het eerste toernooi wat dichter bij huis weer gehad, dat op Haugschlag in Oostenrijk. Mooi om dat weer even samen te kunnen beleven. Dat brengt bij mij altijd herinneringen terug aan de tijden waarin we eigenlijk altijd samen op pad waren, simpelweg omdat je nog geen rijbewijs had. Sommige ouders ervaren dat als een last, maar ik heb het altijd als iets plezierigs gezien. Wat is er mooier dan samen met je kind reizen en mooie toernooien beleven? Dat gevoel heb ik ook nog altijd bij zo’n weekje in Haugschlag. Daar heb ik echt van genoten.

Bij de rondjes die ik jullie daar heb zien spelen, valt het me toch steeds weer op dat elke speler zijn eigen manier heeft om een hole aan te pakken. Amateurspelers zijn veelal geneigd op elke hole de driver uit de tas te trekken, maar dat is bij de professionals lang niet zo’n automatisme. Een speler als Aydan Verdonk zie ik sowieso vaak een ijzer pakken, maar met zijn lengte vanaf de tee snap ik dat wel.

Hoe bepaal je met wat voor stok je afslaat? En wat zijn de criteria waarop je je keuzes maakt, oftewel: hoe kom je tot het gameplan waarmee je de baan ingaat?

Dat woord gameplan is op zich al een dingetje, want ik kan me niet voorstellen dat veel amateurs een idee hebben van wat ze gaan doen voor ze de baan ingaan. Zouden ook zij veel meer met een gameplan moeten werken?

Ik ben benieuwd…

Groet, je vader

Hi pa,

Was inderdaad weer even als vanouds, zo samen op pad. Superleuk en uiteraard een traditie die we erin moeten blijven houden. Zeker aangezien ik tegenwoordig nog maar weinig wedstrijden in eigen land speel.

Wat betreft strategie is het inderdaad wel interessant. Elke speler heeft zo zijn eigen strategie die bepaald wordt op basis van individuele voorkeur, sterktes en zwaktes, maar ook op basis van de conditie van de baan, de temperatuur en de wind. Op bijvoorbeeld de PGA Tour is het vrij makkelijk. De banen zijn heel erg lang en relatief breed, dus voor die jongens is het simpel. Daar heeft men echt een goede reden nodig om géén driver te slaan, zoals bijvoorbeeld water op een bepaalde afstand.

In Europa zijn de banen op Tour (zowel DP World Tour als Challenge Tour en de satellite tours) relatief iets smaller. Feit blijft natuurlijk wel dat de driver de langste club in de tas is, en als het even kan zal die bij elke speler ook zo snel mogelijk uit de tas komen. Meer lengte van de tee betekent namelijk minder afstand naar de vlag voor je tweede schot, dat maakt het makkelijker om kansen te creëren. 

Als ik het even op mezelf betrek bepaal ik mijn gameplan meestal op de volgende manier: Ik kijk eerst waar mijn driver terecht komt. Is daar geen gevaar, of is het niet overdreven smal, dan is de keuze simpel. Mocht de driver wel in de problemen kunnen komen val ik terug naar een houten 3 voor eenzelfde overweging. Als ook de houten 3 geen goede keuze is val ik terug naar een ijzer 3. Sommige holes zijn echter zo gebouwd dat zelfs een ijzer 4 of korter nog voldoende is. Uiteindelijk is het gameplan niet gebaseerd op de perfecte bal, dan zou je immers overal een driver kunnen slaan. Het optimale gameplan geeft mij gemiddeld de laagste score over een heel toernooi op die specifieke hole.

Ook voor amateurs zal een goed gameplan zeker helpen. Mik van de tee bijvoorbeeld iets weg bij het gevaar, en probeer alle slagen naar de green te mikken op het midden van de green. Pak een club waarmee je met een goede bal de achterkant van de green raakt, dan zal je in de praktijk vaak de goede afstand te pakken hebben. Het is altijd moeilijker om meer slagen te winnen (birdies) dan minder slagen te verliezen (bogeys). Dat geldt voor spelers van elk niveau!

Ter voorbereiding op het volgende toernooi duik ik alvast weer even mijn gameplan in, zodat ik daar rekening mee kan houden in de voorafgaande trainingen.

Tot snel!

Groeten Mike