Laatste ronde zit Luiten dwars
De stukjes van de puzzel vallen voor Joost Luiten steeds meer in elkaar. Dat is de conclusie die je mag trekken nu het seizoen op de European Tour een paar toernooien onderweg is. De Bleiswijker toont bij vlagen zijn topvorm, maar weet heel goed dat 'vlagen' nog niet voldoende zijn voor winst.
Na de eerste reeks van drie toernooien kondigde Joost Luiten aan dat er werk aan de winkel was met zijn driver. Nou, daarmee heeft hij in de vrije weken uitstekend werk verricht. In Oman werd dat wel duidelijk. Luiten bewaart goede herinneringen aan de Al Mouj Golf bij de hoofdstad Muscat, waar hij twee jaar geleden nog met een overwinning van de achttiende green stapte. En goede herinneringen werken altijd positief bij een golfer.
In het Oman Open bleek echter vooral dat de uren op de range met de driver vruchten hadden afgeworpen. Luiten kon bijna weer als vanouds vertrouwen op die stok, en zeker met de wind die steevast waaide op de baan die ligt ingeklemd tussen het internationale vliegveld van Muscat en de Golf van Oman. Bij een zeldzame misser beschikte Luiten ook vaak over het nodige herstellend vermogen.
Plezier
Zo leverde Luiten drie ronden af die hem plezier moeten hebben gedaan, al zal de perfectionist in Luiten altijd kritische kanttekeningen hebben geplaatst. Zo had hij zijn bedenkingen bij de vier bogeys in ronde twee, maar aan de andere kant moet de karrenvracht aan birdies hem plezier hebben gedaan. Luiten maakte er zestien in die eerste drie ronden – vier om zeven om vijf. Bij die laatste rondgang bleef de Bleiswijker zonder bogeys en daarmee maakte hij meteen een enorme stap naar de top van het leaderboard. Mooie indicatie van zijn vastheid: Luiten was de enige speler in het veld die drie ronden onder zeventig had geproduceerd.
Maar alles wat er in de eerste drie ronden zo goed ging, viel weg in ronde vier. Luiten had precies wat hij wilde: een fantastische uitgangspositie om een gooi naar de winst te doen, maar hij kreeg in die laatste zijn spel niet aan de gang. Een dubbel bogey op zeven wierp hem zelfs terug, maar zelfs daar waren nog mogelijkheden omdat de rest van het veld geen afstand nam.
Geen birdies
Luiten hikte echter aan tegen één chronisch probleem in deze ronde. Hij maakte geen birdies. Zelfs niet eens eentje. En als we het toch over cijfertjes hebben: ook dáármee was hij in die laatste ronde de enige in het veld. De bogey op zeventien kwam op het moment dat Luiten toch al kansloos was voor de winst, maar die dreigde hem nog wel even buiten de top tien te duwen. Daar stak Callum Shinkwin een stokje voor. De Engelsman was lang kandidaat voor de winst, maar viel met plus zes in de laatste vijf holes heel ver terug. En dat bood Luiten net een plaatsje winst.
Het kon de pijn bij de Bleiswijker nauwelijks verzachten. ,,Een tiende plaats is natuurlijk nooit slecht'', vond Luiten. ,,Maar wanneer je als gedeeld leider aan de laatste ronde begint, is het natuurlijk heel teleurstellend. Het zat er helaas geen moment echt in tijdens die laatste ronde in Oman. Het spel was niet eens zo slecht, maar als ik een kans had op birdie wist ik de putts niet te holen. Twee slechte swings kostten me daarnaast nog eens drie slagen.''
Het resultaat was dan niet naar de zin, maar ook Joost Luiten moest vaststellen dat het in Oman echt niet alleen maar kommer en kwel was. Verre van dat zelfs. ,,Dat de vorm er wel is, heb in die eerste drie ronden wel bewezen. Dat is ook wat ik gedachten moet houden en wat ik moet meenemen naar de komende toernooien.''
